Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

to break up small

  • 1 frango

    frango, frēgi, fractum, 3, v. a. [root in Gr. FPAT, rhêgnumi, rhêgma, rhôgaleos; Goth. Brikkan; Irish brissim; Germ. brechen; Engl. break; but cf. Fick, Vergl. Wörterb. p. 182, and v. the letter F], to break, break in pieces, dash to pieces, shiver, break in two (cf.: rumpo, diffringo).
    I.
    Lit.: hastas frangit quatitque, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 435 ed. Vahl.); cf.: aes sonit, franguntur hastae, id. Fragm. ap. Non. 504, 33 (Trag. v. 213 ed. Vahl.): fraxinus frangitur atque abies consternitur alta, is broken, felled, id. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 195 ed. Vahl.):

    simulacra,

    Lucr. 6, 419:

    milvo est quoddam bellum quasi naturale cum corvo: ergo alter alterius ubicumque nactus est ova, frangit,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    anulus aureus fractus et comminatus est,

    id. Verr. 2, 4, 25, § 56:

    compluribus navibus fractis,

    dashed to pieces, Caes. B. G. 4, 29, 3:

    naves,

    Hor. A. P. 20:

    navem is fregit apud Andrum insulam,

    Ter. And. 1, 3, 17; cf. Auct. Her. 4, 44, 57:

    domus fracta conjectu lapidum,

    Cic. Att. 4, 3, 2:

    janua frangatur, latret canis,

    Hor. S. 1, 2, 128:

    patinam,

    id. ib. 2, 8, 72:

    lagenam,

    id. ib. 81:

    crystallina,

    Mart. 14, 111:

    aulas in caput,

    Plaut. Capt. 1, 1, 21:

    corpora ad saxum,

    Verg. A. 3, 625:

    vindices rerum capitalium laqueo gulam fregere,

    broke his neck, strangled him, Sall. C. 55, 5:

    cervices civium Romanorum in carcere,

    Cic. Verr. 2, 5, 57, § 147; id. Vatin. 11, 26:

    senile guttur parentis impiā manu,

    Hor. Epod. 3, 2:

    cerebrum,

    Verg. A. 5, 413:

    brachium,

    Cic. de Or. 2, 62, 253; cf.

    coxam,

    Plin. Ep. 2, 1, 5:

    crus,

    Hor. Ep. 1, 17, 59:

    crura,

    Cic. Phil. 13, 12, 27; Suet. Aug. 67; id. Tib. 44; Vulg. Johan. 19, 31:

    cornu in arbore,

    Ov. F. 5, 121:

    non ego te, tigris ut aspera Gaetulusve leo, frangere persequor,

    to tear in pieces, Hor. C. 1, 23, 10; cf.:

    indomitos ut cum Massyla per arva Armenti reges magno leo fregit hiatu, etc.,

    Stat. Th. 11, 28; Val. Fl. 2, 458; Plin. 8, 40, 61, § 150:

    nubes in montem actae non franguntur, sed circumfunduntur,

    Sen. Q. N. 2, 28, 2.—
    B.
    Transf., in gen., to break up small, to grind, bruise, crush (freq. since the Aug. per.):

    glebam bidentibus,

    Verg. G. 2, 400;

    glebas,

    id. ib. 3, 161:

    fruges robore saxi,

    Lucr. 1, 882:

    farra saxo,

    Val. Fl. 2, 448:

    hordeum molis,

    Plin. 18, 7, 14, § 72:

    granum dentibus,

    id. 18, 24, 54, § 196:

    fabam,

    id. 19, 3, 15, § 40:

    glandem (sues),

    Verg. G. 2, 72:

    testes homini,

    Plin. 11, 49, 110, § 263:

    toros,

    to press, throw one's self upon, Mart. 2, 59, 3; 4, 8, 6: comam in gradus, to twist, braid, Quint. 1, 6, 44:

    mare montis ad ejus Radices frangit fluctus,

    breaks, Lucr. 6, 695; cf.:

    quam (fortunam) existimo levem et imbecillam ab animo firmo et gravi tamquam fluctum a saxo frangi oportere,

    Cic. Fam. 9, 16, 6:

    fluctus (scopulus),

    Luc. 6, 266:

    undam,

    Ov. F. 4, 282:

    aquas,

    Quint. 9, 4, 7:

    amnem nando,

    Luc. 8, 374; cf. Sil. 3, 457; 8, 555:

    iter,

    i. e. turn off from it, Stat. Th. 12, 232.
    II.
    Trop., to break down, subdue, weaken, diminish, violate; to soften, move, touch:

    quem (Viriathum) C. Laelius praetor ita fregit et comminuit ferocitatemque ejus ita repressit, ut, etc.,

    broke down, subdued, Cic. Off. 2, 11 fin.; cf.:

    fractam illam et debilitatam vim suam, etc.,

    id. Fam. 1, 9, 2:

    quem series immensa laborum fregerit,

    Ov. H. 9, 6:

    nationes frangere domareque,

    Cic. Prov. Cons. 13, 33:

    proeliis calamitatibusque fracti,

    Caes. B. G. 1, 31, 7:

    victi sumus igitur, aut, si vinci dignitas non potest, fracti certe et abjecti,

    Cic. Fam. 4, 7, 2:

    te ut ulla res frangat?

    would break, shake thy resolution, id. Cat. 1, 9, 22; cf.:

    frangi metu, cupiditate,

    id. Off. 1, 20, 68:

    fractus ac debilitatus metu,

    id. de Or. 1, 26, 121:

    flecti animo atque frangi,

    id. Sull. 6, 18:

    frangi animo,

    id. Phil. 2, 15, 37:

    dolore,

    id. Fin. 2, 29, 95:

    misericordiā,

    id. Att. 7, 12, 3:

    pudore,

    id. Tusc. 2, 21, 48 et simil.; cf.

    also: aliquem auctoritate,

    id. ib. 1, 21 fin.:

    aliquem patientiā,

    id. Brut. 25, 95: quae (vis) summas frangit infirmatque opes, Poët. ap. Cic. Rab. Post. 10, 28:

    debilitatur ac frangitur eloquentia,

    Tac. Dial. 39:

    mollis illa educatio, quam indulgentiam vocamus, nervos omnes et mentis et corporis frangit,

    Quint. 1, 2, 6:

    frangitur vox,

    id. 11, 3, 20; cf. id. 12, 11, 2:

    vox Auditur fractos sonitus imitata tubarum,

    Verg. G. 4, 72:

    et illa (littera), quae est sexta nostrarum (i. e. F) quoties aliquam consonantem frangit, ut in hoc ipso frangit, multo fit horridior,

    i. e. weakens, Quint. 12, 10, 29 Spald. (v. the passage in its connection); cf. id. 1, 4, 11:

    primum divisit ineleganter: duo enim genera quae erant, fecit tria: hoc est non dividere, sed frangere,

    Cic. Fin. 2, 9, 26; cf.:

    frangas citius quam corrigas, quae in pravum induruerunt,

    Quint. 1, 3, 12:

    bellum proeliis frangere,

    Cic. Prov. Cons. 13, 32:

    dignitatem,

    id. Fam. 9, 16, 6:

    hunc (pedum dolorem) abstinentiā, sanctitate vicit et fregit,

    Plin. Ep. 1, 12, 5:

    ut equorum cursum delicati minutis passibus frangunt,

    Quint. 9, 4, 113:

    animos frangi et debilitari molestiā,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 2:

    ingenium (mala),

    Ov. Tr. 3, 14, 33:

    sublimia pectora (Venus et vinum),

    id. F. 1, 301:

    ego unus contudi et fregi exsultantis praedonis audaciam,

    Cic. Phil. 13, 13 fin.; cf. id. Fragm. ap. Non. 301, 8 (id. Rep. 3, 36 ed. Mos.):

    furorem et petulantiam alicujus,

    id. Pis. 14, 31:

    libidines,

    id. Leg. 3, 13, 31:

    odium iramque (risus),

    Quint. 6, 3, 9:

    impetum cogitationis (membranae),

    id. 10, 3, 31:

    consilium alicujus,

    Cic. Fam. 4, 4, 4; cf.:

    sententiam alicujus,

    id. ib. 1, 4, 1:

    foedus,

    id. Pis. 12, 28; id. Scaur. 42:

    fidem,

    id. Rosc. Com. 6, 16:

    jura pudicitiae,

    Prop. 4 (5), 5, 28:

    mandata,

    Hor. Ep. 1, 13, 19:

    fas,

    Grat. Cyneg. 451:

    morantem diem mero (= breviorem reddere),

    to shorten, Hor. C. 2, 7, 6:

    vina,

    i. e. to weaken, dilute, Mart. 14, 103; Plin. 14, 22, 28, § 138:

    cum frangerem jam ipse me cogeremque illa ferre toleranter,

    Cic. Fam. 4, 6, 2:

    nec animus tantis se laboribus frangeret, neque, etc.,

    id. Arch. 11, 29:

    ante quam calores aut frigora se fregerunt,

    diminished, abated, Varr. R. R. 2, 2, 18; cf.:

    Scaevola paulum quiescet, dum se calor frangat,

    Cic. de Or. 1, 62, 265:

    fracti aestus et nondum orta frigora,

    Cels. 7, 7, 4 fin.; cf.:

    fluctus se frangit,

    Sen. Med. 392:

    glacies se frangit,

    id. Q. N. 4, 5, 4.—Hence, fractus, a, um, P. a., weakened, weak, feeble, faint:

    jamque adeo fracta est aetas effetaque tellus Vix animalia parva creat,

    Lucr. 2, 1151:

    quod me audis fractiorem esse animo,

    i. e. more disheartened, less courageous, Cic. Att. 11, 12, 4; cf.:

    spes amplificandae fortunae fractior,

    id. Lael. 16, 59:

    in compositione fractus,

    powerless, feeble, Quint. 12, 10, 12; cf.:

    quid est tam fractum, tam minutum, tam in ipsa concinnitate puerile?

    Cic. Brut. 83, 287; and:

    corruptum et omnibus vitiis fractum dicendi genus,

    Quint. 10, 1, 125: corrupta oratio maxime comprehensione obscura, compositione fracta consistit, id. [p. 777] 8, 3, 57:

    effeminata et fracta impudicis modis (musice),

    id. 1, 10, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > frango

  • 2 diminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > diminuo

  • 3 dimminuo

    dī-mĭnŭo (or dimmĭnuo), ĕre, v. a., to break into small pieces, to dash to pieces, to break (v. deminuo—rare;

    perh. only ante-class.): qui ego illi speculo dimminuam caput,

    Plaut. Most. 1, 3, 109; cf.:

    caput homini,

    id. Men. 2, 2, 30:

    caput tuum,

    Ter. Eun. 4, 7, 33:

    cerebrum tibi,

    id. Ad. 4, 2, 32; Lucr. 1, 614.—
    II.
    To violate, outrage, destroy by outrage:

    veritates,

    Vulg. Psa. 11, 1:

    de verbis libri,

    id. Apoc. 22, 19 (perh. deminuerit is a better reading).

    Lewis & Short latin dictionary > dimminuo

  • 4 comminuo

    com-mĭnŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a., to make small, either by breaking into many small parts, or by removing parts from the whole (class. in prose and poetry).
    I.
    To separate into small parts, to break or crumble to pieces, to crush, split, etc.: saxo cere comminuit brum, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 1, 412 (Ann. v. 586 Vahl.):

    fores et postes securibus,

    Plaut. Bacch. 5, 1, 31:

    ossa atque artua illo scipione,

    id. Men. 5, 2, 103:

    tibi caput,

    id. Rud. 4, 4, 74:

    illi statuam... deturbant, affligunt, comminuunt, dissipant,

    Cic. Pis. 38, 93:

    scalas,

    Sall. J. 60, 7:

    anulum,

    Cic. Verr. 2, 4, 25, § 56:

    lapidem,

    Plin. 2, 103, 106, § 233:

    vitrea,

    Stat. S. 1, 6, 73:

    fabas molis,

    Ov. Med. Fac. 72:

    vasa crystallina,

    Petr. 64.—Also of medicines:

    calculos,

    Plin. 20, 4, 13, § 23.—Fig.: diem articulatim, i.e. to divide into hours, Plaut. ap. Gell. 3, 3, 5.—
    II.
    To lessen, diminish.
    A.
    Lit. (very rare): argenti pondus et auri, * Hor. S. 1, 1, 43:

    opes civitatis,

    Cic. Verr. 2, 5, 37, § 98:

    regni opes,

    Sall. J. 62, 1.—
    2.
    Transf. to persons:

    re familiari comminuti sumus,

    Cic. Att. 4, 3, 6.—
    B.
    Trop. (freq.), to weaken, impair, enervate:

    nullum esse officium tam sanctum atque solenne, quod non avaritia comminuere atque violare soleat,

    Cic. Quint. 8, 26:

    ingenia,

    Quint. 1, 7, 33; cf.:

    ingenii vires,

    Ov. P. 3, 3, 34;

    and, animum,

    Plin. Ep. 9, 2, 1.—
    2.
    Transf. to persons:

    Viriathus, quem C. Laelius praetor fregit et comminuit,

    Cic. Off. 2, 11, 40;

    so of enemies,

    Flor. 1, 3, 3; 2, 6, 28:

    nec te natalis origo Comminuit (i. e. animum tuum),

    Ov. M. 12, 472:

    lacrimis comminuēre meis, i.e. vinceris, commoveberis,

    id. H. 3, 134.

    Lewis & Short latin dictionary > comminuo

  • 5 deminuo

    dē-mĭnŭo, ui, ūtum, 3, v. a., to lessen by taking from, i. e. to make smaller, to lessen, diminish (cf. diminuo, to break up into small parts—freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    de mina una quinque nummos,

    Plaut. Truc. 2, 7, 10:

    istum laborem tibi,

    Plaut. Aul. 2, 1, 43 (cf. Wagner ad loc.):

    ne de bonis quae Octavii fuissent deminui pateretur,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf. Cic. de Or. 3, 49, 189:

    deminuunt aequora venti,

    Lucr. 5, 268; 390:

    deminutae copiae,

    Caes. B. G. 7, 31, 3; 7, 73; id. B. C. 3, 2; Liv. 2, 1; Tac. A. 12, 64 al.:

    militum vires inopia frumenti deminuerat,

    Caes. B. C. 1, 52; Tac. A. 13, 58:

    fenore deminuto,

    Suet. Aug. 41:

    arborem,

    Tac. A. 13, 58 al. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to take away from, abate, lessen, etc.:

    de hujus praesidiis deminuturum putavit,

    Cic. Sull. 1, 2:

    neque de tanta voluptate et gratulatione quicquam fortuna deminuerat,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    aliquid de jure aut de legibus,

    id. ib. 7, 33; Liv. 8, 34:

    de sua in Aeduos benevoientia,

    Caes. B. G. 7, 43, 4:

    de libertate mea,

    Cic. Planc. 38:

    ex regia potestate,

    Liv. 2, 1:

    alicui timor studia deminuit,

    Caes. B. C. 2, 31, 4:

    partem aliquam juris,

    Cic. Caecin. 2, 5; cf. Liv. 4, 24:

    sententiam hujus interdicti (coupled with inflrmata),

    Cic. Caecin, 13, 38:

    dignitatem nostri collegii,

    id. Brut. 1:

    potentiam,

    Caes. B. G. 1, 18, 8:

    lenitatem imperitantis,

    Tac. A. 16, 28:

    curam,

    Prop. 2, 18, 21 (3, 10, 21 M.) al.: se capite deminuere, to lose or forfeit civil rights, be deprived of citizenship, Cic. Top. 4, 18; 6, 29; Liv. 22, 60, 15; cf. caput, no. III. 1. b.—
    B.
    Esp. in grammat. lang., to form into a diminutive:

    sacellum ex sacro deminutum est,

    Gell. 6, 12, 6: deminuuntur adverbia, ut primum, primule; longe, longule, etc., Don. p. 21 Lind. N. cr. Cf.: deminutus, deminutio, and deminutivus.— Hence, dēmĭnūtus, a, um, P. a. (very rare), diminished, small, diminutive.
    A.
    In gen.:

    deminutior qualitas,

    Tert. adv. Marc. 2, 9.—
    B.
    In grammat. lang., diminutive, hupokoristikos (for which, later, deminutivus): pro nomine integro positum sit deminutum (viz. in the expression magnum peculiolum), Quint. 1, 5, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > deminuo

  • 6 deminutus

    dē-mĭnŭo, ui, ūtum, 3, v. a., to lessen by taking from, i. e. to make smaller, to lessen, diminish (cf. diminuo, to break up into small parts—freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    de mina una quinque nummos,

    Plaut. Truc. 2, 7, 10:

    istum laborem tibi,

    Plaut. Aul. 2, 1, 43 (cf. Wagner ad loc.):

    ne de bonis quae Octavii fuissent deminui pateretur,

    Cic. Q. Fr. 1, 2, 3, § 10; cf. Cic. de Or. 3, 49, 189:

    deminuunt aequora venti,

    Lucr. 5, 268; 390:

    deminutae copiae,

    Caes. B. G. 7, 31, 3; 7, 73; id. B. C. 3, 2; Liv. 2, 1; Tac. A. 12, 64 al.:

    militum vires inopia frumenti deminuerat,

    Caes. B. C. 1, 52; Tac. A. 13, 58:

    fenore deminuto,

    Suet. Aug. 41:

    arborem,

    Tac. A. 13, 58 al. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to take away from, abate, lessen, etc.:

    de hujus praesidiis deminuturum putavit,

    Cic. Sull. 1, 2:

    neque de tanta voluptate et gratulatione quicquam fortuna deminuerat,

    Caes. B. G. 1, 53, 6:

    aliquid de jure aut de legibus,

    id. ib. 7, 33; Liv. 8, 34:

    de sua in Aeduos benevoientia,

    Caes. B. G. 7, 43, 4:

    de libertate mea,

    Cic. Planc. 38:

    ex regia potestate,

    Liv. 2, 1:

    alicui timor studia deminuit,

    Caes. B. C. 2, 31, 4:

    partem aliquam juris,

    Cic. Caecin. 2, 5; cf. Liv. 4, 24:

    sententiam hujus interdicti (coupled with inflrmata),

    Cic. Caecin, 13, 38:

    dignitatem nostri collegii,

    id. Brut. 1:

    potentiam,

    Caes. B. G. 1, 18, 8:

    lenitatem imperitantis,

    Tac. A. 16, 28:

    curam,

    Prop. 2, 18, 21 (3, 10, 21 M.) al.: se capite deminuere, to lose or forfeit civil rights, be deprived of citizenship, Cic. Top. 4, 18; 6, 29; Liv. 22, 60, 15; cf. caput, no. III. 1. b.—
    B.
    Esp. in grammat. lang., to form into a diminutive:

    sacellum ex sacro deminutum est,

    Gell. 6, 12, 6: deminuuntur adverbia, ut primum, primule; longe, longule, etc., Don. p. 21 Lind. N. cr. Cf.: deminutus, deminutio, and deminutivus.— Hence, dēmĭnūtus, a, um, P. a. (very rare), diminished, small, diminutive.
    A.
    In gen.:

    deminutior qualitas,

    Tert. adv. Marc. 2, 9.—
    B.
    In grammat. lang., diminutive, hupokoristikos (for which, later, deminutivus): pro nomine integro positum sit deminutum (viz. in the expression magnum peculiolum), Quint. 1, 5, 46.

    Lewis & Short latin dictionary > deminutus

  • 7 com-minuō (conm-)

        com-minuō (conm-) uī, ūtus, ere,    to divide into small parts, break, crumble, crush, split: scalas, S.: anulum. — To lessen, diminish: argenti pondus, H.: opes civitatis. — Fig., to weaken, impair, violate: officium.—To humble, reduce, crush, humiliate, prostrate: alqm: lacrimis comminuēre meis, overcome, O.: vires ingenii.

    Latin-English dictionary > com-minuō (conm-)

  • 8 frio

    frĭo, āvi, ātum, 1, v. a., to rub, break or crumble into small pieces:

    terra, quae facile frietur,

    Varr. R. R. 1, 9, 7:

    glaebis terrarum saepe friatis,

    Lucr. 1, 888:

    ut inter se tritum tarde frietur,

    Plin. 12, 19, 42, § 92; 34, 12, 29, § 117:

    ut gemma in micas frietur,

    id. 12, 14, 32, § 65:

    friatum amomum,

    id. 12, 13, 28, § 49.

    Lewis & Short latin dictionary > frio

См. также в других словарях:

  • break — 1. v. & n. v. (past broke or archaic brake; past part. broken or archaic broke) 1 tr. & intr. a separate into pieces under a blow or strain; shatter. b make or become inoperative, esp. from damage (the toaster has broken). c break a bone in or… …   Useful english dictionary

  • break off — verb 1. interrupt before its natural or planned end (Freq. 2) We had to cut short our vacation • Syn: ↑cut short, ↑break short • Hypernyms: ↑interrupt, ↑break …   Useful english dictionary

  • Small business — Small businesses on Dalrymple Street in Greenock, Scotland A small business is a business that is privately owned and operated, with a small number of employees and relatively low volume of sales. Small businesses are normally privately owned… …   Wikipedia

  • Break of Reality — is a cello rock band based in Rochester, New York, consisting of three cellists and drums. History Break of Reality was formed while the founding members were freshmen at the Eastman School of Music in Rochester. At the time of formation, the… …   Wikipedia

  • small arm — small armed, adj. Usually, small arms. a firearm designed to be held in one or both hands while being fired: in the U.S. the term is applied to weapons of a caliber of up to one in. (2.5 cm). [1680 90] * * * ▪ military technology Introduction… …   Universalium

  • break|ing — 1 «BRAY kihng», noun. the process of beating dry flax stalks with mallets or running them through grooved rollers so that the woody part of the stalk will separate into small pieces. break|ing 2 «BRAY kihng», noun. = break dancing. (Cf. ↑break… …   Useful english dictionary

  • break dance — break dancing reak danc ing n. a type of solo dancing in which the dancer performs elaborate footwork, pantomime, and various acrobatic movements, such as spinning head stands or spinning on the back, and usually containing much improvization.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • break dancer — break dancing reak danc ing n. a type of solo dancing in which the dancer performs elaborate footwork, pantomime, and various acrobatic movements, such as spinning head stands or spinning on the back, and usually containing much improvization.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • break dancing — reak danc ing n. a type of solo dancing in which the dancer performs elaborate footwork, pantomime, and various acrobatic movements, such as spinning head stands or spinning on the back, and usually containing much improvization. It was first… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • break|er — break|er1 «BRAY kuhr», noun. 1. a wave that breaks into foam on the beach or on rocks: »breakers crashing on the beach. SYNONYM(S): comber. See syn. under wave. (Cf. ↑wave) 2. a person or thing that breaks, crushes, or destroys something: »a… …   Useful english dictionary

  • break — break1 W1S1 [breık] v past tense broke [brəuk US brouk] past participle broken [ˈbrəukən US ˈbrou ] ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(separate into pieces)¦ 2¦(bones)¦ 3¦(machines)¦ 4¦(rules/laws)¦ 5¦(promise/agreement)¦ 6¦(stop/rest)¦ 7¦(end something)¦ …   Dictionary of contemporary English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»